O tym, że asymetryczna sieć ADSL zyskała ogromną przewagę nad ISDN, zadecydowali użytkownicy. Prosta instalacja oraz wykorzystanie dotychczasowego okablowania telefonii przeważyło nad wcześniejszą technologią. Jakie były inne zalety sieci ADSL i jak została ona rozpowszechniona w innych krajach?
Wdrażanie technologii ADSL wywołało niemałą rewolucję, która była pierwszym krokiem do rozwoju szybkich sieci DSL i FTTH. Niewątpliwie jej największą zaletą były niskie koszta eksploatacyjne. W przypadku sieci ISDN adaptacja centrali komutacyjnej musiała odbywać się od razu. Jej koszt zaś wynosił nawet 100 USD. Natomiast asymetryczna cyfrowa linia abonencka nie wymagała jednorazowego przyłączania. W jej przypadku rozbudowa sieci mogła następować stopniowo w ramach wzrostu zainteresowania użytkowników. Z uwagi na te zalety przypuszczano, że technologia ADSL wyprze nie tylko ISDN, ale również modemy 56K oraz modemy telewizji kablowej.
Ku takiemu przekonaniu było kilka powodów. Przede wszystkim należy zaznaczyć, że jeszcze kilkanaście lat temu na świecie zainstalowanych było 750 milionów gniazd telefonicznych, do których mogła zostać podłączona sieć. Jest to znacznie większa liczba niż w przypadku telewizji kablowej, która była dostępna jedynie w 30 milionach gospodarstw domowych. Ponadto jej rozwój niósł ze sobą duże inwestycje związane z nowymi instalacjami.
Modemy telewizji kablowej zapewniały możliwość ruchu na poziomie 30 Mb/s. Jednakże abonent musiał dzielić swoją linię z innymi użytkownikami. Im większy ruch, tym połączenie było wolniejsze. Takich problemów nie było w sieci ADSL, gdzie linia nie była współdzielona. Każdy abonent posiadał swoje łącze. Sama sieć zaś była rozbudowywana w zależności od potrzeb użytkowników. W tym celu starsza sieć była przebudowywania i instalowano wzmacniacze, odpowiedzialne za przenoszenie kanałów zwrotnych.
Modemy ADSL szybko stały się powszechne na całym świecie. Początkowo cena modemów była dość wysoka i wynosiła około 2000 złotych. Operatorzy jednak umożliwiali dzierżawę sprzętu w ramach abonamentu z dostępem do internetu. Programy pilotażowe rozpoczęły się w wielu krajach jeszcze na początku XXI wieku. Przykładowo niemiecki operator Telekom podłączył do sieci ADSL 100 użytkowników przed powszechnym wprowadzeniem usługi na rynek. Abonenci nie mieli co prawda dostępu do internetu, ale mogli oglądać wybrane filmy i robić zakupy.
Z kolei w Skandynawii Alcatel oraz Telia przygotował przyłączenie 2000 użytkowników do sieci ADSL. Również takie firmy jak 3Com oraz Pulsecom postanowiły zrobić krok naprzód i wprowadziły do sprzedaży zestaw ADSL. Pośród stworzonych w tym czasie urządzeń warto wyróżnić Xpress Link D z interfejsem sieciowym od Siemes, które zapewniało połączenie z siecią ADSL poprzez współpracę z technologią ISDN. Z kolei Alcatel przygotował modem wyposażony w złącza Ethernet oraz ATM.
Rozwiązanie ADSL wydawało się najlepszą technologią na tamte czasy. Należy jednakże pamiętać o wadach, jakie posiadała ta sieć. Jedną z nich była konieczność łącza pracującego w tym standardzie. Odpowiednie urządzenia musiały zostać zainstalowane po obu końcach linii, pomimo wykorzystania istniejącego okablowania. Tej przeszkody nie było w tradycyjnych modemach, które działały bez dodatkowych urządzeń. Dodatkowo sieć ADSL uwypukliła problem obciążenia serwerów, w przypadku nagłego skoku ruchu.
Pomimo wyżej wspomnianych przeszkód, technologia ADSL przygotowała podłoże pod nowe sieci szybkiego internetu, takie jak światłowód. Jej intensywny rozwój oraz elastyczna architektura sprawiły, że miliony użytkowników na całym świecie miało dostęp do szerokopasmowego internetu, co do tamtej pory nie było możliwe. Kolejne lata przyniosły nie tylko lepsze i szybsze standardy, ale również nowe usługi, istniejące do dzisiaj. Technologia ADSL została z czasem wyparta na rzecz szybszej sieci vDSL, a następnie światłowodu FTTH. Jednakże jej wkład w rozwój internetu jest nieoceniony.